... maar ik moet realistisch blijven en dan moet ik met een gemiddelde van 3'52" per km (5km-wedstrijd) toch tevreden zijn ...
Zonder specifieke trainingen aan de start staan van een 5km: om je dan een doel te stellen qua tijd, dat is toch wel een beetje gissen. Mijn trainer zou vooraf getekend hebben voor 3'50" per km, het was dus net een tikkeltje trager.
Er was mij op het hart gedrukt niet te snel te vertrekken, maar met een "sneltrein" als Els Rens in de gelederen was dat een utopie. Els vertrok met de bedoeling haar eigen wedstrijdrecord te verbeteren (het werd uiteindelijk verPULVERD met 50") en een atlete schoof mee in haar slipstream. Ik pikte aan bij Muriel De Winter en nog twee andere loopsters. Doortochttijd: 3'40", te snel dus en dat heb ik de rest van de wedstrijd geweten. Momenteel verteer ik zo'n eerste kilometer nog niet.
Tijdens de eerste ronde kon ik mij nog behoorlijk handhaven in dat groepje van 4, maar eens we tijdens de tweede ronde - na 3,5 km - terug de oude spoorwegbedding opdraaiden, lag het tempo van Muriel net iets te hoog en moest ik enkele metertjes prijsgeven. Jammer, want we kregen net zicht op de nummer 2 uit de wedstrijd, Linda Van Lommel.
Het heuveltje na een dikke 4 km was een "dooddoener", maar hier kwam ik net ietsje korter op Muriel. Tijdens de laatste 500 m verzette ik nog hemel en aarde om het gat te dichten, maar strandde op 5" van de derde podiumplaats.
Mijn eerste reactie was eentje van ontgoocheling ... nu ik alles een beetje heb laten zinken en wetend dat ik momenteel nog niet sneller kan, overheerst toch een gevoel van tevredenheid.
Ik weet dat ik nog een lange weg af te leggen heb, maar op dit ogenblik "moet" niets. Nog een weekje goed trainen op Belgische bodem en in het weekend nog ergens een kortere stratenloop meepikken en we kunnen de batterijtjes gaan opladen in het (hopelijk) zonnige Italië. Daar zullen we dan ook verder werken aan de conditie.
En dan zien we wel wanneer we terug klaar zijn voor het "grotere" werk ;-)
Zonder specifieke trainingen aan de start staan van een 5km: om je dan een doel te stellen qua tijd, dat is toch wel een beetje gissen. Mijn trainer zou vooraf getekend hebben voor 3'50" per km, het was dus net een tikkeltje trager.
Er was mij op het hart gedrukt niet te snel te vertrekken, maar met een "sneltrein" als Els Rens in de gelederen was dat een utopie. Els vertrok met de bedoeling haar eigen wedstrijdrecord te verbeteren (het werd uiteindelijk verPULVERD met 50") en een atlete schoof mee in haar slipstream. Ik pikte aan bij Muriel De Winter en nog twee andere loopsters. Doortochttijd: 3'40", te snel dus en dat heb ik de rest van de wedstrijd geweten. Momenteel verteer ik zo'n eerste kilometer nog niet.
Tijdens de eerste ronde kon ik mij nog behoorlijk handhaven in dat groepje van 4, maar eens we tijdens de tweede ronde - na 3,5 km - terug de oude spoorwegbedding opdraaiden, lag het tempo van Muriel net iets te hoog en moest ik enkele metertjes prijsgeven. Jammer, want we kregen net zicht op de nummer 2 uit de wedstrijd, Linda Van Lommel.
Het heuveltje na een dikke 4 km was een "dooddoener", maar hier kwam ik net ietsje korter op Muriel. Tijdens de laatste 500 m verzette ik nog hemel en aarde om het gat te dichten, maar strandde op 5" van de derde podiumplaats.
Mijn eerste reactie was eentje van ontgoocheling ... nu ik alles een beetje heb laten zinken en wetend dat ik momenteel nog niet sneller kan, overheerst toch een gevoel van tevredenheid.
Ik weet dat ik nog een lange weg af te leggen heb, maar op dit ogenblik "moet" niets. Nog een weekje goed trainen op Belgische bodem en in het weekend nog ergens een kortere stratenloop meepikken en we kunnen de batterijtjes gaan opladen in het (hopelijk) zonnige Italië. Daar zullen we dan ook verder werken aan de conditie.
En dan zien we wel wanneer we terug klaar zijn voor het "grotere" werk ;-)