Gisteren nog lekker warm met mijn voetjes onder tafel ter gelegenheid van de 50ste huwelijksverjaardag van de grootouders van Jens … vandaag in een echt hondenweer met mijn voetjes in het Boechoutse slijk een veldloop afhaspelen … groter kan het contrast nauwelijks zijn ...
Maar ik had er zin in …
Els (Rens) had haar deelname vooraf al bevestigd. Voor de rest was het een beetje koffiedik kijken wie er nog aan de start zou staan.
De lichtlopende omloop van vorig jaar was door de hevige regenval vannacht herschapen in een vrij zware omloop. Bovendien draaiden ze hierboven de hemelsluizen open op het ogenblik dat we naar de startlijn liepen.
Ik startte goed en net zoals vorige week nam Els na 200 m het commando over en trok onmiddellijk het tempo de hoogte in. Hierdoor kwam er vlug een afscheiding en raakten we met z’n drieën voorop : Els Rens, Els Van Hooydonck en ik. Even verder een Vilvoordse atlete, Nele Cools, Julie Eysackers, e.a.
Ook voor Els Van Hooydonck lag het tempo een tikkeltje te hoog en in het spoor van Els Rens draafden we de dreef in. Even paniek toen Els zich in eerste lus van weg vergiste. Ik riep haar nog toe, maar ze liep pardoes de linten in. Zonder erg echter … alleen dat we beiden even uit ons tempo waren en Els Van Hooydonck opnieuw kwam aansluiten.
Els herstelde vlug van haar misstapje en zette zich opnieuw op kop. Op het einde van de 1ste ronde moest ik enkele metertjes prijsgeven … 5 metertjes werden er 10 … 20 … en dan bleef ik tot net over halfweg de 3de ronde op 5” hangen. De kloof overbruggen was niet mogelijk, dus trachtte ik de achterstand zo veel mogelijk te beperken.
De laatste 500m wist Els nog enkele secondjes uit te lopen … en na een 4de en een 3de plaats strandde ik met een achterstand van een 10tal secondjes op de 2de plaats.
De trainingsarbeid begint te renderen en het gevoel wordt wekelijks beter. We hopen dan ook de komende weken nog enige vooruitgang te boeken, alvorens we er een weekje de riem afleggen en de batterijtjes gaan opladen in Oostenrijk.
Maar ik had er zin in …
Els (Rens) had haar deelname vooraf al bevestigd. Voor de rest was het een beetje koffiedik kijken wie er nog aan de start zou staan.
De lichtlopende omloop van vorig jaar was door de hevige regenval vannacht herschapen in een vrij zware omloop. Bovendien draaiden ze hierboven de hemelsluizen open op het ogenblik dat we naar de startlijn liepen.
Ik startte goed en net zoals vorige week nam Els na 200 m het commando over en trok onmiddellijk het tempo de hoogte in. Hierdoor kwam er vlug een afscheiding en raakten we met z’n drieën voorop : Els Rens, Els Van Hooydonck en ik. Even verder een Vilvoordse atlete, Nele Cools, Julie Eysackers, e.a.
Ook voor Els Van Hooydonck lag het tempo een tikkeltje te hoog en in het spoor van Els Rens draafden we de dreef in. Even paniek toen Els zich in eerste lus van weg vergiste. Ik riep haar nog toe, maar ze liep pardoes de linten in. Zonder erg echter … alleen dat we beiden even uit ons tempo waren en Els Van Hooydonck opnieuw kwam aansluiten.
Els herstelde vlug van haar misstapje en zette zich opnieuw op kop. Op het einde van de 1ste ronde moest ik enkele metertjes prijsgeven … 5 metertjes werden er 10 … 20 … en dan bleef ik tot net over halfweg de 3de ronde op 5” hangen. De kloof overbruggen was niet mogelijk, dus trachtte ik de achterstand zo veel mogelijk te beperken.
De laatste 500m wist Els nog enkele secondjes uit te lopen … en na een 4de en een 3de plaats strandde ik met een achterstand van een 10tal secondjes op de 2de plaats.
De trainingsarbeid begint te renderen en het gevoel wordt wekelijks beter. We hopen dan ook de komende weken nog enige vooruitgang te boeken, alvorens we er een weekje de riem afleggen en de batterijtjes gaan opladen in Oostenrijk.